ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ – Σπονδές στην λιμνοθάλασσα

0
Spread the love

Σπονδές στην λιμνοθάλασσα.
Σκηνικά ημιθέων .

  “Καταλαβαίνει τώρα ο Αιγύπτιος στρατάρχης, ότι πολύ βιάστηκε να χαρακτηρίσει  ‘φράχτη ‘το Μεσολόγγι. Δεν είναι όμως και από εκείνους που υποχωρούν. Αποφασίζει να στενέψει την πολιορκία και να επιτεθεί από την θάλασσα. Φέρνει από την Πάτρα σχεδίες και άλλα ρηχά πλοία. Φορτώνει σ’αυτά τρείς χιλιάδες επιλέκτους στρατιώτες και ρίχνεται  μ’αυτούς στο Βασιλάδι, που είναι το κλειδί της λιμνοθάλασσας. Η μικρή φρουρά του νησιού, που τόσες φορές αντιμετώπισε αποτελεσματικά τις επιθέσεις των Τούρκων, δεν κατόρθωσε να αντέξει στην ορμή των Αιγυπτίων. Έτσι το Βασιλάδι πατήθηκε από τον Ιμπραήμ. Λίγες ώρες αργότερα έπεφτε στα χέρια του και το νησάκι του Ντολμά.

Ο Ιμπραήμ όμως δεν μένει ικανοποιημένος με τις επιτυχίες αυτές. Στις 24 του Μάρτη, στέλνει δυό χιλιάδες άντρες από το στρατό του Κιουταχή, μ’ εντολή να καταλάβουν την Κλείσοβα, που είναι το τελευταίο νησάκι της λιμνοθάλασσας. Όμως  ο Κίτσος Τζαβέλας, που παρακολουθεί από τη στεριά την επιχείρηση των Τούρκων, καταλαβαίνει το σκοπό τους και με δέκα μόνο παλληκάρια του ρίχνεται με το σπαθί στο χέρι στη λιμνοθάλασσα. Σε λίγο τον ακολουθούν και άλλοι. Η φρουρά της Κλείσοβας, εκατόν είκοσι γενναίοι, ξεθαρρεμένοι από τη βοήθεια του  Τζαβέλα, αποκρούουν όλες τις επιθέσεις του Κιουταχή. Το μεσημέρι αποτολμούν αντεπίθεση και τσακίζουν τον εχθρό. Στην επιχείρηση αυτή οι Τούρκοι έχουν πολλούς νεκρούς και πληγωμένους. Ανάμεσα στους τελευταίους είναι και ο Κιουταχής,
τραυματισμένος στο πόδι από σφαίρα. Η  Κλείσοβα για την ώρα σώζεται.


 Ο Ιμπραήμ γίνεται έξω φρενών από τη νέα αυτή αποτυχία. Δεν εννοεί όμως να υποχωρήσει. Παίρνει τρείς χιλιάδες Αιγυπτίους, μπαίνει ο ίδιος μπροστά και επιχειρεί νέα επίθεση κατά της Κλείσοβας. Ο Τζαβέλας με τα παλληκάρια του τους αφήνουν να ζυγώσουν και κατόπι τους θερίζουν με τα καριοφίλια τους. Σε μιά στιγμή εκείνοι δειλιάζουν και κάνουν να υποχωρήσουν. Τους συγκρατεί όμως με τη βία και την προσωπική του παλληκαριά ο Ιμπραήμ, που σε μια στιγμή τραβά το σπαθί του και ρίχνεται στον Τζαβέλα που και εκείνος τον αντιμετωπίζει παλληκαρίσια. Ολόκληρη την ημέρα κρατά η μάχη. Χιλιάδες κορμιά έχουν πέσει και αργοσαλεύουν στα νερά της λιμνοθάλασσας. Και μόνο σαν πήρε να νυχτώνει, ο Ιμπραήμ αποφάσισε να ξανα γυρίσει στη βάση του, αφού τα νερά της λιμνοθάλασσας γύρω από την Κλείσοβα, είχαν γίνει κατακόκκινα από το αίμα των στρατιωτών του. Σε δυό χιλιάδες άντρες υπολογίζονται οι απώλειες του Ιμπραήμ κατά τη μάχη αυτή, ενω από τους  Έλληνες σκοτώθηκαν τριάντα πέντε και λαβώθηκαν εξήντα.

Παρ’όλες όμως αυτές τις επιτυχίες τους, καινούριος εχθρός προβάλλει αμείλικτος και απειλεί τους ηρωικούς πολιορκημένους. Και ο εχθρός αυτός είναι η πείνα. Από τις αρχές του Μάρτη η τροφή έχει ελαττωθεί στο μισό και ύστερα από μερικές ημέρες έλλειψε  εντελώς. Και τότε οι πολιορκημένοι άρχισαν να  τρέφονται με σκύλους, ποντίκια, γάτες, και ξερά δέρματα, που τα έβραζαν και έπιναν το ζουμί τους, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ξεγελάσουν την πείνα τους. Κάθε μέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει.  Ο  Ιμπραήμ την παρακολουθεί με ικανοποίηση. Ωστόσο δεν τολμά να επιχειρήσει έφοδο. Έχει πάντα στο νού του το κακό της Κλείσοβας, που του στοίχισε τρομακτικές απώλειες, κινδύνευσε δε και ο ίδιος. Προτιμά να τους προτείνει παράδοση. Στις 10 του Μάρτη  στέλνει τους όρους του, βέβαιος πως τούτη τη φορά θα τούς δεχτούν γιατί  είναι πολύ ευνοϊκοί, ανάλογα με την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Τους προτείνει να βγούν όλοι με τα όπλα, τις οικογένειες και την κινητή τους περιουσία. Θα μπορούσαν να πάνε όπου ήθελαν, χωρίς να τους ενοχλήσει κανένας. Σε δύο ημέρες ο Ιμπραήμ πήρε την απάντηση, που την είχαν υπογράψει όλοι οι πρόκριτοι και οι οπλαρχηγοί. Ήταν σαφής και ολιγόλογη. “Πεθαίνουμε μα δεν προσκυνάμε “,του έγραφαν. Έμεινε κατάπληκτος. Δεν περίμενε ποτέ τέτοια απάντηση.

Ωστόσο η κατάσταση δεν μπορούσε να κρατηθεί περισσότερο. Έπρεπε να παρθεί μιά απόφαση. Βοήθεια δεν περίμεναν από πουθενά. Την Κλείσοβα, που είχε στοιχίσει τόσο κόπο και αίμα, είχαν αναγκαστεί να την παρατήσουν θεληματικά. Ο Μιαούλης έκανε, στις 25 του Μάρτη, μια απόπειρα να λύσει την πολιορκία. Όμως, ύστερα από δέκα ημερών άκαρπες προσπάθειες, αναγκάστηκε να φύγει, στις 4 του Απρίλη. Τώρα όλα τα φαγώσιμα έχουν τελειώσει. Οι θάνατοι από πείνα κάθε μέρα γίνονται πυκνότεροι. Γιά παράδοση όμως δεν ήθελαν ούτε να σκεφτούν .Ο Ιμπραήμ για δεύτερη φορά τους έκανε πρόταση, αλλά την απόρριψαν όπως και την πρώτη. Άλλη λύση δεν απόμεινε παρά η έξοδος. Και αυτή αποφασίστηκε. “

Κείμενο: Γ.Α.ΜΑΡΑΒΕΛΑ Ταξιάρχου ε.α.

Από το βιβλίο ο του
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821
ΣΕ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ  ΓΕΣ

ΑΘΗΝΑΙ 1983 

error: Content is protected !!