Στη φύση υπάρχουν ωραία αυτοφυή χρυσάνθεμα που στολίζουν την ύπαιθρο . Ένα περίφημο ,είναι το Χρυσάνθεμο το στεφανωματικό, το λεγόμενο κοινώς μαντυλίδα, τσιτσιμπόλα, κορώνα, κουκουβάγια .Φυτό μονοετές με κίτρινα άνθη .Ίσως να είναι το χρυσάνθεμον του Διοσκουρίδου.
Στην Κρήτη, οι τρυφεροί βλαστοί του τρώγονται με λαδόξιδο. Τα φύλλα και τα άνθη του διώχνουν τους ψύλλους.
Η μαντυλίδα κάνει και άλλη σπουδαία εργασία. Τα κορίτσια, βάφουν με τα άνθη της ,λαμπρό κίτρινο χρώμα τα προικιά τους. Αν όμως κάποια νέα το παρακάνει και καταγίνεται ολημερίς με το βάψιμο της προίκας της την λοιδωρούν με το εξής σκωπτικο:
“Τση μαντηλίδας τον αθό μάζωνε κακομοίρα,
θαρρείς πως τα πολλά προυκιά τη φέρνουνε τη μοίρα;”
Εμ, είναι και η ομορφιά.
Επιμέλεια κειμένου ,
Δήμητρα Μαρμαρινού.
Υ.Γ. Την μαντηλίδα την βρίσκουμε και με ήτα και με ύψιλον. Αξιόλογο βιβλίο έχει γράψει, η Ευαγγελία Φραγκάκη “Συμβολή εις την δημώδη ορολογία των φυτών.”
Θα είμαι ευτυχής αν το αποκτήσω.
