Το τραγούδι “Πεθερά”

0
Spread the love

Στα χωριά μας επάνω στο Αρτεμίσιο Αργολίδος, έλεγαν την Πεθερά. Ένα τραγούδι ολόπικρο. Ήσυχη, αργόσυρτη μελωδία και μας κατέκλυζε μιά απύθμενη λύπη χωρίς παρηγοριά.

Η τραγωδία εδιδάχθη τον Αύγουστο το 1922.

Η πεθερά

Κορίτσια τι αγναντεύετε κορίτσια τι κοιτάτε;
Κοιτάμε την Άγια Σοφιά το Μέγα Μοναστήρι
που ξέβγαινε μιά πεθερά με τις πολλές νυφάδες.

Στο δρόμο που πηγαίνανε στο δρόμο που πηγαίνουν ,
απόστασε η μικρότερη δεν πάει κοντά τις άλλες.
Κι η πεθερά την ρώτησε κι η πεθερά της λέει.

Τι έχεις αστρί μ’ και απόστασες τι έχεις νιό φεγγάρι;
Μη σε βαραίνουν τα φλουριά μη σε βαραίνει η φούντα;
Δεν με βαραίνουν τα φλουριά, δεν με βαραίνει η φούντα.
Μόν ‘με βαραίνει το παιδί, που τ’ άφησα στην κούνια.

Η ύπαρξίς μας, ψυχή τε και σώματι, στρέφεται περιπαθώς
προς την Μικρά Ασία. Θα επιστρέψουμε ελευθερωτές.
Στο Μέγα Μοναστήρι, ετοιμάζεται λαμπρά πανήγυρις.
Αφήσαμε το παιδί στην κούνια και δεν θα ξαναπάμε;

Επιμέλεια κειμένου
Δήμητρα Μαρμαρινού. 

error: Content is protected !!