“Εκεί κοντά που μπαίνουμε στη Νταβιά, στο δημόσιο δρόμο χάμου, είναι μιά τρούπα βαθειά, που πρώτα ήταν αλώνι. Άκου να ιδής, πως έγινε τούτο. Στις δεκαεφτά του Αλωνάρη είναι η γιορτή της Αγίας Μαρίνας. Ένας παπάς είχε τη θημωνιά του εκεί κοντά στο αλώνι του, και έβανε τ’ άλογα ανήμερα τη γιορτή να πατήσουνε. Λέει, είν’ αλαφρή γιορτή, δεν κάνει να καθόμαστε άνεργοι με ξερά τα χέρια. Προς το μεσημέρι, που ησύχαζε ο κόσμος, ο παπάς αλώνιζε και δωσ’ του τις φωνές, εξεκούφαινε τον κόσμο. Μα σαν ήρθε ντάλα μεσημέρι, που δεν ακούς άλλη μιλιά εξόν από των τζιτζίκων, ο πάπας τα ίδια και χειρότερα. Τότενες έβαλε και τη ντουάνα, κι εστάθηκε απάνου ολόρθος,και δώσ’του εψόφησε τ’άλογα.
Εκείνη ακριβώς την ώρα να ‘σου, μάτια μου, κι έρχεται μιά όμορφη γυναίκα με χρυσά μαλλιά, ασπροφόρα, και χαιρετάει τον παπά. Εκείνος όμως τη δουλειά του, αλώνιζε και δεν της είπε μά ειδε ένα καλώς όρισε. Του λέει η γυναίκα: “Γιατί αλωνίζεις σήμερα που είναι της Αγιά Μαρίνας; Μπά, λέει και τι; Θα σε βάνω του λόγου σου ξεταστή τι θα κάνω ; Έτσι θέλω κι’ αλωνίζω.”
Δεν πρόφτασε να τελειώσει το λόγο και ακούγεται μιά βουή Παναγία μου! Ελέγαμε πως έγινε σεισμός και πεταχτήκαμε ούλοι στο πόδι. Πηγαίνουμε κατά τη μεριά που ακούστηκε ο βρόντος και τι βλέπουμε;
Μιά καταβόθρα, άπατη τον κατήφορο. Η γυναίκα εκείνη ήταν η Αγιά Μαρίνα, και είπε και σκίστηκε η γής, και κατάπιε και παπά και άλογα και αλώνι. Άλλοι πάλι έχουν να ειπούνε πως δεν ήταν
η Αγιά Μαρίνα, και πως ήτανε μια Νεράιδα που την έστειλε η Κυρά να χαντακώση τον παπά, γιατί εχούγιαζε ντάλα μεσημέρι και εχάλαγε την ησυχία των Νεράιδωνε που είχανε τότες τραπέζι. “
Πηγή: ΚΏΣΤΑ ΡΩΜΑΊΟΥ. ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΌ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΛΑΟΓΡΑΦΊΑ
ΣΕΙΡΆ ΑΠΟ ΔΩΔΕΚΑ ΑΥΤΟΤΕΛΕΊΣ ΤΌΜΟΥΣ (Τόμος 1ος, σελ.313) ΑΘΗΝΑ 1973
